พาณ, พาณ หมายถึง [พาน, พานนะ] น. ลูกธนู, ลูกปืน. (ป.; ส. วาณ).
[พาน, พานนะ] น. ลูกธนู, ลูกปืน. (ป.; ส. วาณ).
น. แล่งธนู. (ส. วาณโยชน).
น. เกราะ. (ส. วาณวาร).
น. คันธนู. (ส. วาณาสน).
ดู พาณ, พาณ.
น. พ่อค้า. (ส., ป. วาณิช).
[พานิดชะยะ, พานิด] น. การค้าขาย; ชื่อกระทรวงที่มีอํานาจหน้าที่เกี่ยวกับการพาณิชย์และกิจการทางเศรษฐกิจที่เกี่ยวเนื่องกับการพาณิชย์รวมตลอดทั้งการซื้อขายและแลกเปลี่ยนสินค้า การควบคุมและส่งเสริมเกี่ยวกับกิจการค้าและการประกันภัย. (ส. วาณิชฺย;ป. วาณิชฺช).